وقتی خاطره‌ی پنجره را مرور می‌کردم 

گنجشک‌ها  

              هشیار 

                     بر شاخسار درختان  

                                        ـ تعجب‌وار ـ 

 نگاهم می‌کردند !  

 باد، آرام قدم برمی‌داشت  

 و غبار از چهره‌ی رنجور زمین می‌زدود ! 

 و هنوز  

 زجر صدای سگ‌های ولگرد 

ذهنم را می‌سایید !  

                 ******

در مرز بلوغ و غریزه  

به پنجره‌ی رو‌به‌رویی خیره شده‌بودم 

و در انتظار گشوده شدنش 

زمان را خفه می‌کردم . 

غوطه‌ور در خیال‌های باطل خود  

به پروازهای بی‌پر 

دلخوش کرده‌بودم  

و نمی‌دیدم  

          گلدان‌هایم در حسرت قطره‌ای آب  

                                            له‌له می‌زنند ! 

                 ******* 

داستان سکوت پنجره‌ها 

زمزمه‌ی رویای زندگی بود .... 

                                               م.صبا

صورت آب را نوازش می‌کنم 

باد را در آغوش می‌فشارم ،   

آسمان را می‌بوسم 

حجم آفتاب را بر تن می‌کنم ،  

و گوش فرا می‌دهم به آهنگ صبح  

که از دیوار خانه فرو می‌ریزد !  

سبزینه‌ی روح برگ را لمس می‌کنم  

و به یاد می‌آورم خواب رویایی ماه را در آب 

هنگامی که  

         با قطره‌ی خیس اشک  

                        بیدارش می‌کردم !  

                                        ( و چه آرام نگاهم می‌کرد)

                                                             م.صبا