با کوله‌باری سرشار از خاطرات گذشته 

قصد سفر می‌کنم 

همه چیز خسته‌ام می‌کند ،‌ وقتی به باورهای واقعی می‌رسم. 

در گلوگاه‌های سخت ، 

                  لحظه‌هایی خوش ، 

                                  همراهی‌ام می‌کنند ، 

و در دشت‌های فراخ ، 

                  لحظه‌هایی خاموش ،  

                                  چه دشوار می‌سازند حرکت را ! 

در جدالی سخت‌تر از گذشته‌ی از دست‌رفته      

 آینده را می‌پرسم :  

                         چه مرا خواهد داد ، که من هیچ ندارم ؟! 

و چه می‌هراسم اگر آینده    

مرا ارمغانی بخشد  

که نداشتنش را اکنون  

آرزو می‌کنم ! 

                                              م.صبا